تحایی

لغت نامه دهخدا

تحایی. [ ت َ ] ( اِخ ) تحائی. یکی از منازل ماه و آن سه ستاره است محاذی هنعة. یکی آن تحیاة است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نام صورتیست از صور فلکی دارای سه ستاره که هر یک را تحیاة گویند و آن روبروی هنعة است میان مجره و توابع عیوق و گویند در آن ناحیه منزل قمر هنعة نیست بلکه منزل تحایی است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). سه ستاره انددر مقابل هنعة، واحد آن تحیاة است. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). و رجوع به تحائی و هنعة و هقعة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس