تحاوز. [ ت َ وُ ] ( ع مص ) به کرانه شدن دو گروه از یکدیگر. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). تحاوز دو فریق ؛ عدول کردن آنان از یکدیگر. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ).
فرهنگ فارسی
به کرانه شدن دو گروه از یکدیگر تحاوز دو فریق عدول کردن آنان از یکدیگر .
