تحائی

لغت نامه دهخدا

تحائی. [ ت َ] ( اِخ ) هقعة است که یکی از منازل قمر باشد و بعضی گویند که جز هقعة است. رجوع به آثارالباقیه ابوریحان چ لیپزیک ص 342 و 351 و تحایی و هقعة و هنعة شود.

فرهنگ فارسی

هقعه است که یکی از منازل قمر باشد و بعضی گویند که جز هقعه است .

پیشنهاد کاربران

بپرس