تجله

لغت نامه دهخدا

( تجلة ) تجلة. [ ت َ ج ِل ْ ل َ ] ( ع حامص ) بزرگی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( قطر المحیط ). || فعله من تجلتک ؛ کرد آن را از بهر تو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران

بپرس