تجفو

لغت نامه دهخدا

تجفؤ. [ ت َ ج َف ْ ف ُءْ ] ( ع مص ) بی خیر گردیدن بلاد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از قطر المحیط ) ( از اقرب الموارد ): و لما رأت ان اللاد تجفأت تشکت الینا عیشها ام حنبل. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس