تجاوید

لغت نامه دهخدا

تجاوید. [ ت َ ] ( ع اِ ) بارانهای نیکو و نافع. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). بارانها. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مفرد ندارند مانند تعاشیب. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). واحد آن نیامده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس