تجانن

لغت نامه دهخدا

تجانن. [ ت َن ُ ] ( ع مص ) تجان. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). خود را دیوانه وانمودن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || دیوانه گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از قطر المحیط ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس