در سده هفدهم و قرن هجدهم چندین تجارت خانه کمپانی هند شرقی هلند ( VOC ) در ایران وجود داشت. هلندی ها در کنار پرتغالی ها تنها قدرت های غربی بودند که در این منطقه تجارت می کردند. تجارت عمدتاً با مروارید، روغن گل سرخ، ابریشم، پشم، صمغ عربی و عود انجام می شد.
... [مشاهده متن کامل]
آخرین سنگر هلندی ها در ایران جزیره خارگ بود که با بازپس گیری آن در سال ۱۷۶۶ توسط ارتش ایران به رهبری میرمهنا، هلندی ها برای همیشه از این منطقه رفتند.
شاه عباس اول به چندین کشور اروپایی اجازه تجارت در ایران را داده بود. کمپانی هند شرقی هلند در ۱۶۲۳ ستاد خود را در اصفهان، پایتخت جدید، افتتاح کرد.
• اصفهان - در سال ۱۶۲۳ هویبرت ویسنیچ یک تجارت خانه در اصفهان تأسیس کرد و با شاه قرارداد تجاری بست. کمپانی در ازای فروش ادویه جات و محافظت نظامی از شاه، ابریشم می خرید. در سال ۱۷۲۲ اصفهان به دست افغان ها فتح شد و پنج سال بعد در سال ۱۷۲۷ پایگاه بسته شد چرا که حضور در مرکز شهر فقط برای افغان ها مجاز بود و کارکنان هلندی وادار به نقل مکان به نو جلفا بودند. در سال ۱۷۴۷ دفتر شرکت هند شرقی هلند بسته شد.
• بندر کنگ - از سال ۱۶۵۳ هرساله یک کارمند هلندی از گمبرون برای خرید مروارید به بندر کنگ می آمد. در سال ۱۶۹۰ کمپانی تصمیم به تأسیس یک تجارت خانه در آنجا را گرفت، اما با مخالفت بسیار پرتغالی ها کمپانی وادار به ترک آن در همان سال شد.
• بوشهر - کمپانی از نوامبر ۱۷۳۷ تا اکتبر ۱۷۵۳ یک تجارت خانه در اینجا داشت.
• خارگ - کمپانی در سال ۱۷۵۰ هنگامی که دیگر در تجارت در ایران موفق نبود، تصمیم به رها کردن همیشگی ایران را داشت؛ با این حال فرماندار کل کمپانی در نظر داشت خارگ را نیز آزمایش کند و به همین منظور در سال ۱۷۵۳ قلعه ای در آن به نام کنیپ هاوزن ساخته و به محل فروش شکر جاوه و منسوجات هند تبدیل شد. به زودی مشخص شد که این قلعه نیز سوددهی ندارد و در ۱ ژانویه ۱۷۶۶ تعطیل شد. پس از آن ارتش ایران به قلعه حمله و آن را غارت کرد.
• شیراز - کمپانی در این شهر تا سال ۱۷۳۰ تجارت خانه و مرکز شراب گیری داشت. این تجارت خانه در سده هفدهم به عنوان هدیه در اختیار کمپانی قرار گرفته بود. همچنین تعدادی واسطه برای کمپانی در شهر فعال بودند.
• قشم - کمپانی در سال ۱۶۴۵ تلاش کرد تا قلعه این شهر را تسخیر کند. این شهر برای تأمین غلات گمبرون اهمیت داشت و تسخیر آن کمپانی را قادر می ساخت تا گمبرون را ایمن کرده و شرایط تجاری خود را اعمال کند. کمپانی سرانجام در سال ۱۶۸۴ موفق به تصرف این قلعه شد. زمان ماندگاری کمپانی در این قلعه مشخص نیست.
• کرمان - کمپانی پشم های مورد نیاز خود را از سال ۱۶۵۸ از طریق ارامنه در خدمت خود که از گمبرون به آنجا سفر کرده بودند، خریداری می کرد. در سال ۱۶۹۰ یک تجارت خانه در آن تأسیس شد. این تجارت خانه در سال ۱۷۲۵ بسته شد اما دوباره در سال ۱۷۳۲ افتتاح شد و سرانجام در سال ۱۷۴۰ رها شد. از آن پس کمپانی پشم های مورد نیاز را مستقیماً از گمبرون خریداری می کرد.
• گمبرون ( گامرون یا بندرعباس ) - کمپانی در سال ۱۶۲۳ یک دفتر در گامرون تأسیس کرد. آن ها در اینجا پشم و روغن گل سرخ و بیش از همه ابریشم خریداری می کردند و ادویه، پارچه های پنبه ای، پرسلان، تریاک و لاک ژاپنی را می فروختند. گمبرون دارای پادگانی با ۲۰ کارمند اروپایی و ۲۰ کارمند ایرانی بود. در سال ۱۷۲۹ هلندی ها تلاش کردند تا تجارت خانه خود را از بندرعباس به هرمز منتقل کنند که با موفقیت همراه نبود. کمپانی در ۱۷۵۸ تصمیم گرفت تجارت خانه بندرعباس را تعطیل کند.
• لار - تجارت خانه لار در سال ۱۶۳۱ تأسیس شد و فقط به عنوان واحه ای برای بازرگانان در حال عبور از اصفهان به گمبرون در نظر گرفته شده بود. زمان خروج کمپانی از لار مشخص نیست.
... [مشاهده متن کامل]
آخرین سنگر هلندی ها در ایران جزیره خارگ بود که با بازپس گیری آن در سال ۱۷۶۶ توسط ارتش ایران به رهبری میرمهنا، هلندی ها برای همیشه از این منطقه رفتند.
شاه عباس اول به چندین کشور اروپایی اجازه تجارت در ایران را داده بود. کمپانی هند شرقی هلند در ۱۶۲۳ ستاد خود را در اصفهان، پایتخت جدید، افتتاح کرد.
• اصفهان - در سال ۱۶۲۳ هویبرت ویسنیچ یک تجارت خانه در اصفهان تأسیس کرد و با شاه قرارداد تجاری بست. کمپانی در ازای فروش ادویه جات و محافظت نظامی از شاه، ابریشم می خرید. در سال ۱۷۲۲ اصفهان به دست افغان ها فتح شد و پنج سال بعد در سال ۱۷۲۷ پایگاه بسته شد چرا که حضور در مرکز شهر فقط برای افغان ها مجاز بود و کارکنان هلندی وادار به نقل مکان به نو جلفا بودند. در سال ۱۷۴۷ دفتر شرکت هند شرقی هلند بسته شد.
• بندر کنگ - از سال ۱۶۵۳ هرساله یک کارمند هلندی از گمبرون برای خرید مروارید به بندر کنگ می آمد. در سال ۱۶۹۰ کمپانی تصمیم به تأسیس یک تجارت خانه در آنجا را گرفت، اما با مخالفت بسیار پرتغالی ها کمپانی وادار به ترک آن در همان سال شد.
• بوشهر - کمپانی از نوامبر ۱۷۳۷ تا اکتبر ۱۷۵۳ یک تجارت خانه در اینجا داشت.
• خارگ - کمپانی در سال ۱۷۵۰ هنگامی که دیگر در تجارت در ایران موفق نبود، تصمیم به رها کردن همیشگی ایران را داشت؛ با این حال فرماندار کل کمپانی در نظر داشت خارگ را نیز آزمایش کند و به همین منظور در سال ۱۷۵۳ قلعه ای در آن به نام کنیپ هاوزن ساخته و به محل فروش شکر جاوه و منسوجات هند تبدیل شد. به زودی مشخص شد که این قلعه نیز سوددهی ندارد و در ۱ ژانویه ۱۷۶۶ تعطیل شد. پس از آن ارتش ایران به قلعه حمله و آن را غارت کرد.
• شیراز - کمپانی در این شهر تا سال ۱۷۳۰ تجارت خانه و مرکز شراب گیری داشت. این تجارت خانه در سده هفدهم به عنوان هدیه در اختیار کمپانی قرار گرفته بود. همچنین تعدادی واسطه برای کمپانی در شهر فعال بودند.
• قشم - کمپانی در سال ۱۶۴۵ تلاش کرد تا قلعه این شهر را تسخیر کند. این شهر برای تأمین غلات گمبرون اهمیت داشت و تسخیر آن کمپانی را قادر می ساخت تا گمبرون را ایمن کرده و شرایط تجاری خود را اعمال کند. کمپانی سرانجام در سال ۱۶۸۴ موفق به تصرف این قلعه شد. زمان ماندگاری کمپانی در این قلعه مشخص نیست.
• کرمان - کمپانی پشم های مورد نیاز خود را از سال ۱۶۵۸ از طریق ارامنه در خدمت خود که از گمبرون به آنجا سفر کرده بودند، خریداری می کرد. در سال ۱۶۹۰ یک تجارت خانه در آن تأسیس شد. این تجارت خانه در سال ۱۷۲۵ بسته شد اما دوباره در سال ۱۷۳۲ افتتاح شد و سرانجام در سال ۱۷۴۰ رها شد. از آن پس کمپانی پشم های مورد نیاز را مستقیماً از گمبرون خریداری می کرد.
• گمبرون ( گامرون یا بندرعباس ) - کمپانی در سال ۱۶۲۳ یک دفتر در گامرون تأسیس کرد. آن ها در اینجا پشم و روغن گل سرخ و بیش از همه ابریشم خریداری می کردند و ادویه، پارچه های پنبه ای، پرسلان، تریاک و لاک ژاپنی را می فروختند. گمبرون دارای پادگانی با ۲۰ کارمند اروپایی و ۲۰ کارمند ایرانی بود. در سال ۱۷۲۹ هلندی ها تلاش کردند تا تجارت خانه خود را از بندرعباس به هرمز منتقل کنند که با موفقیت همراه نبود. کمپانی در ۱۷۵۸ تصمیم گرفت تجارت خانه بندرعباس را تعطیل کند.
• لار - تجارت خانه لار در سال ۱۶۳۱ تأسیس شد و فقط به عنوان واحه ای برای بازرگانان در حال عبور از اصفهان به گمبرون در نظر گرفته شده بود. زمان خروج کمپانی از لار مشخص نیست.
