تجارتخانه

تجارتخانه ( همچنین دارالتجاره، سکونتگاه تجاری، و در موارد بزرگتر شهرک تجاری نیز گفته می شد ) ، مکانی بود که در آن تجارت و داد و ستد انجام می شد. تجارتخانه ها نیز در زمانی که روزنامه و رسانه وجود نداشت، علاوه بر کارکرد اصلی خود، مکان هایی برای ملاقات و تبادل اخبار جهانی یا سرزمینی بودند. بسیاری از تجارتخانه های جهان در مکان هایی قرار داشتند که مقاصد محبوب مهاجرت به شمار می رفتند.
تجارتخانه ها در ابتدای شکل گیری مهاجرنشین ها در آمریکا، مکان های رایجی در آن سرزمین بودند. مردم از تجارتخانه ها برای تجارت خز و کالاهای دیگر استفاده می کردند.
معمولاً موقعیت تجارتخانه به افراد یک منطقه جغرافیایی امکان داد و ستد کالاهای تولید شده را با بازرگانان سایر منطقه ها می داد. در برخی از نمونه ها، ساکنان محلی می توانستند از یک تجارتخانه برای مبادله محصولات محلی با کالاهایی که می خواهند خریداری کنند، استفاده کنند.
تجارتخانه ها به طور کلی برای تاریخ ارزها اهمیت زیادی دارند. اگرچه مبادله پایاپای هزاران سال است که مورد استفاده قرار گرفته است و همچنان استفاده می شود، تقریباً از ابتدای تاریخ تجارتخانه ها، نیاز به دستیابی به چیزی به عنوان وسیله پرداخت وجود داشته است. سکه هایی از فلزات گرانبها مانند طلا، نقره و مس به منظور خرید و فروش کالاها برای مبادله تولید شدند. پس از معرفی ضرب سکه، اولین بانک ها بلافاصله در جنوا و ونیز تأسیس شدند.
یک تجارتخانه ممکن بود یک ساختمان باشد یا در صورت رونق تجارت به یک شهرک بازرگانی ( مجموعه ای از تجارتخانه ها ) تبدیل شده باشد. تجارتخانه ها را می توان در طیف وسیعی از مناطق، از جمله مناطق نسبتاً دورافتاده، یافت کرد، اما اغلب در نزدیکی اقیانوس ها، رودخانه ها یا منابع طبیعی دیگری قرار داشتند.
تقریباً هر شهر مهمی در جهان، تاریخ خود را به عنوان یک شهرک بازرگانی آغاز کرده است: ونیز، نیویورک، شانگهای، سنگاپور، هنگ کنگ، ناپل، روتردام و غیره.
راه انداری تجارتخانه ها در امتداد مسیرهای تجاری باستانی در قرن ۱۶ و ۱۷ توسط قدرت های اروپایی مانند هلندی ها و انگلیسی ها اتفاق افتاد. تسخیر سئوتا ( نقطه دسترسی برای مسیر تجاری بین صحرا ) توسط پرتغالی ها در سال ۱۴۱۵ آغاز شد. آنها با کاوش در سواحل آفریقا، منطقه عربی، هند و آسیای جنوب شرقی شهرک های بازرگانی برای تجارت پر سود ادویه احداث کردند.