تثطعم. [ ت َ ث َ ع ُ ]( ع مص ) فایق برآمدن یاران را در سخن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). بلندی جستن بر یاران بسخن. ( شرح قاموس ). رجوع به تاج العروس ج 8 ص 217 و ذیل اقرب الموارد ص 74 شود.
