تثبن

لغت نامه دهخدا

تثبن. [ ت َ ث َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) در دامن چیزی کرده دربرگرفتن. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || دامن بر چیزی درپیچیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || برداشتن چیزی را در ثِبان ( دامن ). ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || دامن جامه را دوتا کرده آن را دوختن. ( از قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران