تثاؤن

لغت نامه دهخدا

تثاؤن. [ ت َ ءُ ] ( ع مص ) تثاون و تتأن. ( قطر المحیط ). تتاون. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به تتأن و تثاون شود. || آمدن شکار را از چپ و راست. ( از قطر المحیط ) ( آنندراج ). رجوع به تثاون و تتأن شود.

تثاون. [ ت َ وُ ] ( ع مص ) حیله کردن و فریب نمودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). حیله وخدعه. ( قطر المحیط ). تثاؤن. رجوع به تتاون شود.

پیشنهاد کاربران