تتن

لغت نامه دهخدا

تتن. [ ت ُ ت ُ ] ( ترکی ، اِ ) در ترکی تنباکو را گویند. ( غیاث اللغات ). در ترکی تمباکو را گویند. ( آنندراج ). تبغ، و معناه بالترکیة دخان. ( المنجد ). دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را معادل توتون آورده است. رجوع به دزی ج 1 ص 141 شود: اول ماظهر شرب التتن و التنباک و اخترع اساس الشطب و القلیان کان فی سنة اثنتی عشرة و الف ، سنة استیلاء الشاه عباس الاول علی التبریز. ( روضات در آخرترجمه ظالم ابوالاسود دوئلی ). رجوع به توتون شود.

فرهنگ فارسی

قومی از ژرمانی قدیم آنان با سیمبرها به گل حمله بردند و توسط ماریوس دراکس - آن - پروانس بسال ۱٠۲ ق م . مغلوب و پراکنده شدند .

گویش مازنی

/taten/ تلاش کردن دوندگی

واژه نامه بختیاریکا

( تِتِن ) ( صت ) ؛ توتون؛ تنباکو

پیشنهاد کاربران

بپرس