تتقین

لغت نامه دهخدا

تتقین. [ ت َ ] ( ع مص ) آبیاری کردن زمین را با آب دفزک تیره تا خوب رویاند. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران