تبیت

لغت نامه دهخدا

تبیت. [ ت َ ب َی ْ ی ُ ] ( ع مص ) بازداشتن کسی را از حاجت او. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

باز داشتن کسی را از حاجت او .

تبیت یک منطقهٔ مسکونی در سودان است که در دارفور شمالی واقع شده است. [ ۱] تبیت ۷٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد.

این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید