تبکیل

لغت نامه دهخدا

تبکیل. [ ت َ ] ( ع مص ) تخلیط. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). آمیختن سخن و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران