تبؤط. [ ت َ ب َءْ ءُ ] ( ع مص ) ( از «ب ٔط» ) بر پهلو خفتن. || شب کردن بفراخی عیش. || اعراض کردن. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ): تبأط عنه ؛ اعراض نمود از وی. ( ناظم الاطباء ).
