تبوع الشمس. [ ت َب ْ بو عُش ْش َ ] ( ع اِ مرکب ) بادی است که بعد طلوع آفتاب در مهاب مختلفه میوزد و در آخر بمهب صبا رجوع میکند. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و عرب آن را ناخوش دارند. ( اقرب الموارد ).
