تبوذک
لغت نامه دهخدا
تبوذک. [ ت َ ذَ ] ( اِخ ) موضعی است و بدین معنی بدون الف و لام آید. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و ابوسلمة موسی بن اسماعیل منقری را بدان جهت تبوذکی گویند که قومی از اهل تبوذک بخانه اش فرود آمدند یا بدان جهت که وی خانه ای در تبوذک خریده بود. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید