تبوج

لغت نامه دهخدا

تبوج. [ ت َ ب َوْ وُ] ( ع مص ) سخت درخشیدن برق. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس