تبوءوا

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
بوء (۱۷ بار)

«تَبَوَّؤُا» از مادّه «بواء» (بر وزن دواء) در اصل، به معنای مساوات اجزاء یک مکان و مسطح بودن آن است، و به تعبیر دیگر صاف و مرتب کردن یک مکان را «بواء» می گویند، این تعبیر کنایه لطیفی است از این معنا که جمعیت انصار مدینه، قبل از آن که پیامبر(صلی الله علیه وآله)و مهاجران وارد این شهر شوند، زمینه های هجرت را فراهم کردند، و همان گونه که تاریخ می گوید، آنها دو بار در «عقبه» (گردنه ای نزدیک مکّه) مخفیانه با پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) بیعت کردند، و به صورت مبلغانی به سوی «مدینه» بازگشتند، و حتی یکی از مسلمانان «مکّه» را به نام «مصعب بن عمیر» به عنوان مبلّغ همراه خود به «مدینه» بردند تا افکار عمومی را برای هجرت پیامبر(صلی الله علیه وآله)آماده سازند. بنابراین، نه تنها خانه های ظاهری را آمادّه پذیرایی مهاجران کردند، که خانه دل و جان و محیط شهر خود را تا آنجا که می توانستند آماده ساختند.