تبهج

لغت نامه دهخدا

تبهج. [ت َ ب َهَْ هَُ ] ( ع مص ) شاد و مسرور شدن. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). شادی نمودن. ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس