سیامک بدست چنان زشت دیو
تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو.
فردوسی ( از اسدی ).
گر ایدونکه این شاه گردد تباه تبه گشتن ما سزد زین گناه.
فردوسی.
|| مجازاً فتنه شدن. شیفته گشتن. دل بر کسی بستن : عروس عزیز و سر انجمن
تبه گشته بر بنده خویشتن.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
|| خراب و فاسد و ضایع گشتن : پراکنده شد لشکر شهریار
سیه گشت روز و تبه گشت کار.
فردوسی.
رسم و آیین تبه گشته بدو گردد راست وز جهان عدل پدید آید و انصاف و نظر.
فرخی.
شیفته شد عقل و تبه گشت رای آبله شد دست و زمن گشت پای.
نظامی.
معلم کتابی را دیدم... ترشروی تلخ گفتار... که عیش مسلمانان بدیدن او تبه گشتی...( گلستان ).
بهمه معانی رجوع به تباه و ترکیبهای تباه و تبه شود.