تبلیغ اعمال یا تبلیغ از طریق اعمال ( انگلیسی: Propaganda of the deed ) اقدام سیاسی ویژه ای است که هدف از آن ایجاد نمونه ای برای دیگران است و به عنوان کاتالیزوری برای انقلاب عمل می کند.
این موضوع در درجه اول با اعمال خشونت آمیزی مرتبط بود که توسط طرفداران آنارشیسم شورشی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم انجام می شد که شامل بمب گذاری و ترور بود اما برنامه های مقاومت بدون خشونت نیز داشت.
... [مشاهده متن کامل]
یکی از اولین افرادی که تبلیغ برای اعمال را مفهوم بخشید، انقلابی ایتالیایی کارلو پیساکان ( ۱۸۱۸–۵۷ ) بود، که در «عهدنامه سیاسی» ( ۱۸۵۷ ) نوشت: «ایده ها از اعمال سرچشمه می گیرند و نه بر عکس». میخائیل باکونین ( ۱۸۶۶–۱۸۷۴ ) در «نامه های خود به مرد فرانسوی در بحران کنونی» ( ۱۸۷۰ ) اظهار داشت که: «ما باید اصول خود را گسترش دهیم، نه با کلمات بلکه با اعمال، زیرا این مردمی ترین، قوی ترین و محکم ترین شکل تبلیغات است. » این مفهوم، در یک طیف گسترده تر، میراث غنی دارد. همان طور که کلمات فرانسیس آسیزی نشان می دهد: اجازه دهید آن ها با کارهایی که برای یکدیگر انجام می دهند عشق خود را نشان دهند، همان طور که رسول می گوید: بیایید عشق را نه در کلام یا با زبان، بلکه در عمل و در حقیقت نشان دهیم.
برخی از آنارشیست ها، مانند یوهان موست، از تبلیغ اقدامات خشونت آمیز علیه ضد انقلابیون حمایت کردند، زیرا «موعظه های ما نه تنها برای خود عمل، بلکه اقدام تبلیغاتی نیز می باشد. » این حمایت برای قتل عام نبود، بلکه خواستار قتل هدفمند نمایندگان سرمایه داری و دولت در زمانی که چنین اقداماتی موجبات همدردی مردم را فراهم می کرد بود، مانند دوره های سرکوب دولت یا درگیری های کارگری، گرچه موست خود قبلاً افتخار کرده بود که «سیستم موجود سریع ترین بوده و توسط اجزای آن نابود خواهند شد؛ بنابراین کشتار دشمنان باید مردم را به حرکت درآورد. »
در سال ۱۸۸۵، او کتابچه علوم جنگ افزار انقلابی را منتشر کرد که یک کتابچه راهنمای فنی برای خرید و انفجار مواد منفجره بود که بر اساس دانش خود با کار در یک کارخانه مواد منفجره در نیوجرسی آن را تدوین کرده بود. موست اولین تأثیرگذار بر روی آنارشیستهای آمریکایی، اما گلدمن و الکساندر برکمن بود. پس از مرگ چند تن از کارگران اعتصابی، برکمن در سال ۱۸۹۲ از طریق تبلیغ اعمال تلاش کرد تا هنری کلی فریک، که یک صنعتکار بود را به قتل برساند.
این موضوع در درجه اول با اعمال خشونت آمیزی مرتبط بود که توسط طرفداران آنارشیسم شورشی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم انجام می شد که شامل بمب گذاری و ترور بود اما برنامه های مقاومت بدون خشونت نیز داشت.
... [مشاهده متن کامل]
یکی از اولین افرادی که تبلیغ برای اعمال را مفهوم بخشید، انقلابی ایتالیایی کارلو پیساکان ( ۱۸۱۸–۵۷ ) بود، که در «عهدنامه سیاسی» ( ۱۸۵۷ ) نوشت: «ایده ها از اعمال سرچشمه می گیرند و نه بر عکس». میخائیل باکونین ( ۱۸۶۶–۱۸۷۴ ) در «نامه های خود به مرد فرانسوی در بحران کنونی» ( ۱۸۷۰ ) اظهار داشت که: «ما باید اصول خود را گسترش دهیم، نه با کلمات بلکه با اعمال، زیرا این مردمی ترین، قوی ترین و محکم ترین شکل تبلیغات است. » این مفهوم، در یک طیف گسترده تر، میراث غنی دارد. همان طور که کلمات فرانسیس آسیزی نشان می دهد: اجازه دهید آن ها با کارهایی که برای یکدیگر انجام می دهند عشق خود را نشان دهند، همان طور که رسول می گوید: بیایید عشق را نه در کلام یا با زبان، بلکه در عمل و در حقیقت نشان دهیم.
برخی از آنارشیست ها، مانند یوهان موست، از تبلیغ اقدامات خشونت آمیز علیه ضد انقلابیون حمایت کردند، زیرا «موعظه های ما نه تنها برای خود عمل، بلکه اقدام تبلیغاتی نیز می باشد. » این حمایت برای قتل عام نبود، بلکه خواستار قتل هدفمند نمایندگان سرمایه داری و دولت در زمانی که چنین اقداماتی موجبات همدردی مردم را فراهم می کرد بود، مانند دوره های سرکوب دولت یا درگیری های کارگری، گرچه موست خود قبلاً افتخار کرده بود که «سیستم موجود سریع ترین بوده و توسط اجزای آن نابود خواهند شد؛ بنابراین کشتار دشمنان باید مردم را به حرکت درآورد. »
در سال ۱۸۸۵، او کتابچه علوم جنگ افزار انقلابی را منتشر کرد که یک کتابچه راهنمای فنی برای خرید و انفجار مواد منفجره بود که بر اساس دانش خود با کار در یک کارخانه مواد منفجره در نیوجرسی آن را تدوین کرده بود. موست اولین تأثیرگذار بر روی آنارشیستهای آمریکایی، اما گلدمن و الکساندر برکمن بود. پس از مرگ چند تن از کارگران اعتصابی، برکمن در سال ۱۸۹۲ از طریق تبلیغ اعمال تلاش کرد تا هنری کلی فریک، که یک صنعتکار بود را به قتل برساند.
