تبلح

لغت نامه دهخدا

تبلح. [ ت َ ب َل ْ ل ُ ] ( ع مص ) ماندن و ناتوان شدن. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). مانده گردیدن. ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس