تبغی. [ ت َ ب َغ ْ غی ] ( ع مص ) طلبیدن چیزی را. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). جستن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
