تبغثر. [ ت َ ب َ ث ُ ] ( ع مص ) تبغثر نفس ؛ خیانت و شوریدگی آن. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). شوریدن دل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بغثره شود.
