تبضبض

لغت نامه دهخدا

تبضبض. [ ت َ ب َ ب ُ ] ( ع مص ) بناز و نعمت زیستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تبضیض.

پیشنهاد کاربران

بپرس