تبسه

[ویکی فقه] تِبِسّه، شهری کهن و استانی به همین نام در الجزایر می باشد.
این استان با ۴۲۷، ۱ کمـ ۲ وسعت و ۲۳۵، ۶۷۳ تن جمعیت (۱۳۸۵ش/۲۰۰۶م) در شمال شرقی الجزایر در مجاورت مرزهای این کشور با تونس واقع است.استان تبسه از مراکز مهم تجارتی و کشاورزی الجزایر به شمار می رود و اقتصاد آن برپایۀ کشاورزی و دامداری استوار است.
The World Gazetteer، wwwworld-gazetteercom
این شهر که مرکز استان تبسه است، با ۶۳۳، ۱۸۶ تن جمعیت (۱۳۸۵ش) در °۳۵ و ´۲۸ عرض شمالی و °۸ و ´۹ طول شرقی در ۱۹ کیلومتری مرز الجزایر با تونس جای دارد.
۱۹۹۶، ص۱۷۴، Britannica Atlas، Chicago، ۱۹۹۶.
دیرینگی سکونت انسان در دشتی که شهر تبسه در آن واقع است، به دورۀ پیش از تاریخ می رسد. این شهر در سدۀ ۷ق م به عنوان پادگانی نظامی در قلمرو دولت کارتاژ قرار داشت، تا آن که در ۱۴۶ق م پس از پایان سومین دورۀ جنگ های روم و کارتاژ (جنگ های پونیک) به تصرف رومیان درآمد و از آن پس به عنوان پایگاهی نظامی برای رومیان در فتح سرزمین های شمالی افریقا اهمیت یافت. در اواخر سدۀ ۱م به روزگار فرمانروایی آوگوستوس (۶۳ق م ـ ۱۴م) تبسه مرکز نظامی سپاه سوم روم بود و در روزگار فرمانروایی ترایانوس، امپراتور روم (۹۸- ۱۱۷م) حدود ۳۰ هزار تن جمعیت داشته است و در زمان هادریانوس (حک ۱۱۷- ۱۳۸م) شمار ساکنانش به ۵۰ هزار تن رسید. سپتیموس سوروس (حک ۱۹۳-۲۱۱م)، امپراتور روم آن را به یک مستعمرۀ رومی بدل ساخت و ساکنانش را به عنوان شهروند روم به رسمیت شناخت.
Britannica، ۲۰۰۶.
...