تبزعر

لغت نامه دهخدا

تبزعر. [ ت َ ب َ ع ُ ] ( ع مص ) بدخلقی نمودن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تبزعر علینا؛ بدخلقی نمود با ما. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس