تبریه

لغت نامه دهخدا

تبریه. [ ت ِ ی َ ] ( ع اِ ) سبوسه سر. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ) ( ناظم الاطباء ).

تبریه. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) بیزار کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به تبرئه شود.

فرهنگ فارسی

خلاص شدن، پاک گردانیدن، دورکردن، پاک کردن ازتهمت
بیزار کردن

پیشنهاد کاربران

بپرس