تبریزی، علاءالدین (نیمۀ دوم قرن ۱۰ـ نیمۀ اول قرن ۱۱ق)
(نام اصلی: علاء الدین محمد بن شمس الدین محمد حافظ) خوشنویس ایرانی. معروف به ملاعلاء بیگ بود و در تبریز می زیست. او از استادان خط ثلث و نسخ و نیز از شاگردان شمس الدین محمد تبریزی، فرمان نویس شاه طهماسب اول (حک: ۹۳۰ـ۹۸۴ق)، بود. عبدالباقی تبریزی و علی رضا عباسی (تبریزی)، از شاگردان او بودند. آثار بر جا مانده از او مشتمل است بر چند جلد قرآن کریم و چندین مرقع محفوظ در کتابخانۀ موزۀ گلستان و کتابخانۀ ملک، و نیز چندین کتیبه در عمارات تبریز. براساس تاریخ های پایانی آثارش، ۹۶۳ تا ۱۰۰۱ق، احتمالاً تا آغاز قرن ۱۱ق در قید حیات بوده است.
(نام اصلی: علاء الدین محمد بن شمس الدین محمد حافظ) خوشنویس ایرانی. معروف به ملاعلاء بیگ بود و در تبریز می زیست. او از استادان خط ثلث و نسخ و نیز از شاگردان شمس الدین محمد تبریزی، فرمان نویس شاه طهماسب اول (حک: ۹۳۰ـ۹۸۴ق)، بود. عبدالباقی تبریزی و علی رضا عباسی (تبریزی)، از شاگردان او بودند. آثار بر جا مانده از او مشتمل است بر چند جلد قرآن کریم و چندین مرقع محفوظ در کتابخانۀ موزۀ گلستان و کتابخانۀ ملک، و نیز چندین کتیبه در عمارات تبریز. براساس تاریخ های پایانی آثارش، ۹۶۳ تا ۱۰۰۱ق، احتمالاً تا آغاز قرن ۱۱ق در قید حیات بوده است.