تبریزی، بَدیعُ الزّمان (قرن ۱۱ق)
خوشنویس، شاعر، و ادیب ایرانی. فرزند علی رضا عباسی (تبریزی) و همچون پدرش از خوشنویسان معروف دورۀ شاه عباس اول (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸ق) بود که در دربار این پادشاه زندگی می کرد. او از حکمت و فلسفه نیز بی بهره نبود، با ادبیات فارسی، عربی، و ترکی آشنا بود و با تخلص «بدیعا» شعر می گفت. با استناد به یک رباعی در مدح شاه صفی (۱۰۳۸ـ۱۰۵۲ق)، که با کتابت خودش است، تا ۱۰۳۸ق در قید حیات بوده است. مدفن او در گورستان تخت پولاد اصفهان است.
خوشنویس، شاعر، و ادیب ایرانی. فرزند علی رضا عباسی (تبریزی) و همچون پدرش از خوشنویسان معروف دورۀ شاه عباس اول (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸ق) بود که در دربار این پادشاه زندگی می کرد. او از حکمت و فلسفه نیز بی بهره نبود، با ادبیات فارسی، عربی، و ترکی آشنا بود و با تخلص «بدیعا» شعر می گفت. با استناد به یک رباعی در مدح شاه صفی (۱۰۳۸ـ۱۰۵۲ق)، که با کتابت خودش است، تا ۱۰۳۸ق در قید حیات بوده است. مدفن او در گورستان تخت پولاد اصفهان است.
wikijoo: تبریزی،_بدیع_الزمان_(قرن_۱۱ق)