تبرر. [ ت َ ب َرْ رُ ] ( ع مص ) فرمان برداری کردن. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اطاعت خدا. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ): فلان یبر خالقه و یتبررُه ؛ ای یطیعه. ( اقرب الموارد ). || صار براً. ( قطر المحیط ).
