تبر تخماق

لغت نامه دهخدا

تبرتخماق. [ ت َ ب َ ت ُ ] ( اِ مرکب ) ( از: تبر + تخماق ) آلتی برای شکستن و کوبیدن :
شکرپنیر کلامم کزو چکیده نبات
ز من نگیرد بقال هم به نرخ سماق
وگر بفرض کشم در طویله شیهه نظم
خورم ز مهتر اسبان دوصد تبرتخماق.
ملا فوقی یزدی ( از بهار عجم ).
رجوع به تبر و تخماق شود.

فرهنگ فارسی

از تبر تخماق . آلتی برای شکستن و کوبیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس