تبد

لغت نامه دهخدا

تبد. [ ت ِ ب ِ ] ( اِ ) مویی باشد بغایت نرم که از بن موی بز بشانه برآرند و از آن شال بافند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تِبِت. ( فرهنگ نظام ) ( ناظم الاطباء ). کرک. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تبت شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی تُبْدَ: ظاهر شود-آشکار شود
ریشه کلمه:
بدو (۳۱ بار)

پیشنهاد کاربران

تـُبد : تُ بَ د° به معنی سگ نر ( مذکر ) لهجه پارسی غور

بپرس