تبختریه

تَبَخْتُر؛ یک کانسپت کلامی متشکل از دو کلمه ی تَب و پُختن با مفهوم سوزاندن و تب دار کردن.
جوری رفتار کردن که باعث پُختنِ دل دیگران و دل سوزاندن و داغ به دل دیگران شود.
با تفسیر موازی و غیرانطباقی به معنی؛
پُز و افاده و تفرعن، تکبر، رفتار متکبر خودپسند، به خودبالیدن، فخر فروختن،