تبخاله دمیدن. [ ت َ ل َ / ل ِ دَ دَ ] ( مص مرکب ) تبخاله افتادن. تبخاله برآوردن. تبخاله زدن : پنداری تبخاله خردک بدمیده ست بر گرد عقیقین دو لب دلبر عیار.منوچهری.با که سرگرم سخن گشت که تبخاله دمیدبر لب او ستم از شعله آواز خود است.خان آرزو ( از آنندراج ).رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو کلمه شود.