تبخاله دمیدن

لغت نامه دهخدا

تبخاله دمیدن. [ ت َ ل َ / ل ِ دَ دَ ] ( مص مرکب ) تبخاله افتادن. تبخاله برآوردن. تبخاله زدن :
پنداری تبخاله خردک بدمیده ست
بر گرد عقیقین دو لب دلبر عیار.
منوچهری.
با که سرگرم سخن گشت که تبخاله دمید
بر لب او ستم از شعله آواز خود است.
خان آرزو ( از آنندراج ).
رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو کلمه شود.

فرهنگ فارسی

تبخاله افتادن تبخاله بر آوردن تبخاله زدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس