تبخاله افتادن

لغت نامه دهخدا

تبخاله افتادن. [ ت َ ل َ / ل ِ اُ دَ ] ( مص مرکب ) تبخاله برآوردن. تبخاله زدن. تبخاله دمیدن :
تبخاله ترا بر لب شیرین ز تب افتاد
بر رشته جانم گرهی بوالعجب افتاد.
آصفی ( از آنندراج ).
رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو شود.

فرهنگ فارسی

تبخاله بر آوردن تبخاله زدن . تبخاله دمیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس