تبجر

لغت نامه دهخدا

تبجر. [ ت َ ب َج ْ ج ُ ] ( ع مص ) تبجر نبیذ؛ کناره کردن در نوشیدن نبیذ . ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بسیار نوشیدن نبیذ خرما را. ( شرح قاموس ): تبجر النبیذ؛ الح فی شربه. ( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران

بپرس