تبثیث. [ ت َ ] ( ع مص ) آشکار کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). سخت آشکار کردن حدیث. ( زوزنی ). پراکندن و فاش کردن خبر. ( از اقرب الموارد ) ( قطرالمحیط ) ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || پراکندن کار. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
