تبتی زبان

دانشنامه آزاد فارسی

تبّتی، زبان
(یا: بُدیک) زبانی از گروه تبت و برمه ای خانوادۀ زبان های چینی و تبتی. در تبت، بوتان، نپال و بخش هایی از شمال هند (ازجمله سیکیم) رایج است. تبتی به چهار گروه گویشی تقسیم می شود: مرکزی، جنوبی، شمالی (در شمال تبت) و غربی (در غرب تبت). شمار تکلّم کنندگان به گویش لهاسا، پایتخت تبت بیش از دیگر گویش هاست، که به گروه مرکزی تعلق دارد. گویش جنوبی در سیکیم، بوتان و نپال رایج تر است. خط تبتی اصل هندی دارد و خط امروزی آن از قرن ۹م به کار رفته است. رسم الخط فعلی منعکس کنندۀ تلفظ قرن ۷م است و با تلفظ امروزی زبان تبتی همخوانی کامل ندارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس