( تبتبة ) تبتبة. [ ت َ ت َ ب َ ] ( ع مص ) پیر و ضعیف گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تبتب الرجل تبتبة؛ پیر شد. ( از قطر المحیط ).
