تباوء. [ ت َ وُءْ ] ( ع مص ) ( از «ب وء» ) با هم برابر شدن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تباوء دو چیز؛ تعادل آنها. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).
