تباهی گرفتن. [ ت َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) تباهی پذیرفتن. فساد گرفتن. فساد پذیرفتن : سخنگوی جان جاودان بودنی است نه گیرد تباهی نه فرسودنی است.اسدی.
