تباهی پذیرفتن

لغت نامه دهخدا

تباهی پذیرفتن. [ ت َ پ َ رُ ت َ ] ( مص مرکب ) فساد پذیرفتن. فنا پذیرفتن. تباهی گرفتن :
نگه کن بدین گنبد تیزگرد...
نه از جنبش آرام گیرد همی
نه چون ما تباهی پذیرد همی.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱- فساد پذیرفتن.۲- فنا پذیرفتن.

پیشنهاد کاربران

بپرس