تباه نامی

لغت نامه دهخدا

تباه نامی. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) بدنامی. زشت نامی :
هرکس که ببارگاه سامی نرسد
از ناکسی و تباه نامی نرسد.

سعدی.

بد نامی زشت نامی

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید