تباه دست. [ ت َ دَ ] ( ص مرکب ) کسی که دستش فالج بود و یا رعشه داشته باشد. ( ناظم الاطباء ). چلاق. آنکه دستش ازکارافتاده باشد: اَکنَع؛ مرد تباه دست. ( منتهی الارب ).
