تبال

لغت نامه دهخدا

تبال. [ ت َب ْ با ] ( ع ص ) صاحب توابل وفروشنده آن. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). تابل فروش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). تابل فروش و دیگ افزارفروش. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تابل و توابل شود.

فرهنگ فارسی

صاحب توابل و فروشند. آن . تابل فروش . تابل فروش و دیک افزار فروش

دانشنامه عمومی

تبال یا تابال ( انگلیسی: Tabal ) اهالی پادشاهی ای بودند که حدود ۹۰۰ پیش از میلاد مسیح سر برآورد و به زبان لووی سخن می گفتند.
اهالی پادشاهی تابال به لووی سخن می گفتند که این زبان از خویشاوندان نزدیک زبان هیتی بوده است.
عکس تبالعکس تبال
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس