تبارشناسی اخلاق

تبارشناسی اخلاق (Zur Genealogie der Moral)
کتابی در فلسفه، نوشتۀ فریدریش نیچه، به زبان آلمانی، منتشرشده در ۱۸۸۷. این رساله، که درواقع ضمیمه و تتمه ای است بر فراسوی نیک و بد، در سه بخش تدوین شده است: جستار اول، خیر و شر، خوب و بد؛ جستار دوم، گناه، بدوجدانی و از این گونه چیزها؛ جستار سوم، معنای آرمانی زهد چیست؟ جستار نخست به بحث درباب چیستی و بنیادهای مسیحیت اختصاص دارد. نیچه بنیاد مسیحیت را در روح کینه جویی می یابد، و نه آن چنان که مرسوم است روح اعتلایافتۀ مبتنی بر ارزش های اشرافی. مؤلف در بخش دوم تعبیری نوین از وجدان به دست می دهد؛ به باور نیچه، وجدان ندای خداوند در درون آدمی نیست. وجدان، ندای غریزه های شقاوت پیشه است که هرآینه از بیرون نتواند راه بر آدمی ببندد، به درون آدمی می خزد و روح را می ­آزارد. در جستار سوم، آرمان زهد، چونان نمودی منحوس، به چالش گرفته می شود. نیچه، زهد را با رواقی ­منشی عقلی و مسیحیت کشیشانه که زایندۀ افسردگی در آدمی است، هم شأن می داند. تبارشناسی اخلاق، که عنوان فرعی «یک جدل نامه» را بر خود دارد، مقدمه ای بر طرح ناتمام نیچه، ارزیابی دوبارۀ ارزش ­هاست.این کتاب به فارسی ترجمه شده است.